این روزها را می گویم که چقدر زود رنج شده ام!
از آستانه تحمل ام کاسته و به آستانه ی بی تابی ام افزوده شده
مگر یک انسان را چقدر تحمل می بایدی؟
توانِ تغییر را ندارم، تو که خوب می دانی!
پس چه می کنی؟ چرا مرا به درون هیاهوها می اندازی؟
دستانم را بر روی گوش هایم می فشارم تا نشنوم ولی...
چشمانم را چه کسی می تواند ببندد تا نبینم؟!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر